Размислувања, филозофирања, емоционално празнење и секаков вид на текстови, поеми и песни....

Се е кажано во насловот...

Еве го и тука, ајде

Живееме во систем во кој луѓе умираат секој ден без никаква сериозна причина. Премногу погрешни идеали и вредности, просто како целиот свет да полудел!
Ќе се запрашаш на момент: Дали сум сам? Дали се ебано сите против нас?
Во тој момент сфаќаш дека одговорот лежи во „одвратниот“, „омразениот“ и „најдолниот“ слој на луѓе. Сфаќаш дека всушност тие се оние кои сè уште имаат нешто бистро останато во нивниот ум. За нив може да се рече дека размислуваат со своја глава наспроти сите оние кои следат одредени празни верувања и догми.
Но што е тоа што треба да нè води напред?
На момент ќе доживееш шок и разочарување од сè. „Сфаќаш“ дека ништо не вреди и за џабе е целиот труд кој што си го вложил. Но тогаш всушност грешиш. Во тој момент само дозволуваш да бидеш изманипулиран од твоите чувства на самосожалување и илузијата која сам си ја креираш. Не си сам! Не си единствен! Никогаш не се откажувај, бидејќи тоа што треба да те води напред во животот е активизмот. Колку и да е, колку и да си сработил, макар и еден текст, цртеж, песна, бунт, протест, знаеш дека тоа си го сторил за подоброто утре, а не од корист и потреба како што и повеќето работи денеска и се прават. Покрај сè, што би правел во спротивно? Би се „зрачел“ пред компјутер, или би уживал во некоја друга „придобивка“ на капитализмот. Доколку тоа сакаш да го правиш – слободно, никој не ти брани. Но никој не ти брани ни да размислиш што е тоа што навистина го сакаш, а не слепо да се ограничуваш со својата рутина која можеби не ја ни сакаш. Понатаму, треба да се потпреш и на дружината, на луѓето што размислуваат како тебе, на солидарноста, поддршката, соработката и самиот факт што познаваш (или ќе запознаеш) луѓе кои имаат исти цели, идеи и интереси.
А за системот... Ова не е ни капитализам, ова е хаос, тиранија, хегемонија! Да те фати страв од ваквото општество. Се будиме со страв секој ебан ден, иако повеќето од нас тоа не го ни забележуваат, а уште помалку го признаваат. Толку се навикнати на тоа, што не ни имаат волја да се борат против. Некои неспособници го водат светов, а ние тивко и некритично ги пратиме и ги слушаме. Една работа е како ние го дозволуваме тоа, а друга како тие имаат желба да го прават истото.
За што? Зарем не забележуваат колку животи се губат на празно? Зарем и таа мала искра на алтруизам не се активира кога масовно убиваат деца и жени. За која цел? За пари? За моќ? Каква е таа моќ? Моќ да убиваш луѓе? Моќ да крадеш? Кога мене би ме прашале: Не фала, не ми треба таква моќ! Мене ми треба моќ креирана со труд. Моќ да бидеш почитуван со тоа што чесно работиш и со тоа што им помагаш на оние што се помалку моќни.
И чекај, што се тоа пари? Илузија! Ништо повеќе од глупа илузија запишана на хартија! Си даваат за право да освојуваат земји, тие да бидат над сите и тие да го ценат трудот на другите, да поставуваат нивни закони и да прават промени како ним и одговара, па згора на сè да речат дека НАРОДОТ ГО ИЗБРАЛ ТОА! Да отидеш, да ги треснеш од земја и да не им кажеш зошто! Само за тоа вредат! Народот е единствено виновен за тоа што иако сите го знаеме ова, иако секој кој што ќе го прочита текстов ќе увиди дека е навистина така, ретко кој презема нешто во врска со тоа и многу малку се оние кои вистински се активираат!
Затоа, нареден пат кога ќе сакаме да го најдеме виновникот за сето ова и кога конечно ќе одлучиме да направиме промена треба само да се погледнеме во огледало. Ние самите треба да се смениме! Ние сме виновни што си дозволуваме да ни го прават сето ова! Радикална промена (пред сè во самите себе, а понатаму низ целиот свет): тоа е спасот, тоа е иднината и таму лежи целата скриена надеж! Да живее слоботата!

Ова ми е една од омилените поеми... онака интересна ми е.. од Едгар Алан По

It was many and many a year ago,
In a kingdom by the sea,
That a maiden there lived whom you may know
By the name of ANNABEL LEE;
And this maiden she lived with no other thought
Than to love and be loved by me.

I was a child and she was a child,
In this kingdom by the sea;
But we loved with a love that was more than love-
I and my Annabel Lee;
With a love that the winged seraphs of heaven
Coveted her and me.

And this was the reason that, long ago,
In this kingdom by the sea,
A wind blew out of a cloud, chilling
My beautiful Annabel Lee;
So that her highborn kinsman came
And bore her away from me,
To shut her up in a sepulchre
In this kingdom by the sea.

The angels, not half so happy in heaven,
Went envying her and me-
Yes!- that was the reason (as all men know,
In this kingdom by the sea)
That the wind came out of the cloud by night,
Chilling and killing my Annabel Lee.

But our love it was stronger by far than the love
Of those who were older than we-
Of many far wiser than we-
And neither the angels in heaven above,
Nor the demons down under the sea,
Can ever dissever my soul from the soul
Of the beautiful Annabel Lee.

For the moon never beams without bringing me dreams
Of the beautiful Annabel Lee;
And the stars never rise but I feel the bright eyes
Of the beautiful Annabel Lee;
And so, all the night-tide, I lie down by the side
Of my darling- my darling- my life and my bride,
In the sepulchre there by the sea,
In her tomb by the sounding sea.

Убава љубовна песна... Само ме интересира како ги преведуваат поемите на македонски... Кујзнае колку е подобро вака во оригинал да ги читаш сите. Лол

Music

Music is what makes you move
Music is what makes you groove
Music can be good or bad depending on how its used
Music can make you choose different clothes to wear
Music can make you change your hair
Music can make you choose new friends
Music can make you want to dance
Music can make you fight
Music can make everything alright
Music can take care of you when your alone
Music can make everything feel like home
Music can harm and take away
Music can make you want to stay
Music is the only friend I have
Music is my mom and dad
Music is what keeps me alive
When I feel like I can't survive

Нешто

Нешто појше.. SNAP! xD

НешТо